De Bijbel is erg duidelijk over de rol van vrouwen. Helaas zijn wij in de loop der tijd sommige teksten verkeerd gaan lezen. Dit maakt dat tegenwoordig vrouwen onterecht geweerd worden in bepaalde rollen, zeker in kerken. In deze blog wil ik jullie mee nemen in het derde, en voor nu tevens laatste, bijbelstuk dat verkeerd gebruikt kan worden en jullie laten zien wat er volgens de Bijbel wel staat. 1 Korinthe 14:34-35 Laten vrouwen in de gemeenten zwijgen. Het is hun immers niet toegestaan te spreken, maar bevolen onderdanig te zijn, zoals ook de wet zegt. En als zij iets willen leren, laten zij dat dan thuis aan hun eigen man vragen. Het is immers schandelijk voor vrouwen om in de gemeente te spreken. Als we enkel naar dit vers kijken zouden we kunnen concluderen dat vrouwen: - Stil moeten zijn in de kerk. - Niet mogen spreken. - Onderdanig moeten zijn. - Openlijk geen vragen mogen stellen. - Het een schande is wanneer ze zich hier niet aan houden. Daar staan nogal wat statements op een rijtje. Gelukkig kunnen we door deze punten heen lopen en ontdekken wat er werkelijk bedoelt wordt. Voor deze bijbelverzen is het belangrijk om te zien dat het gaat om een brief naar de gemeente in Korinthe. Een brief, je zou kunnen zeggen ‘dit is 1 lange e-mail,’ welke op 1 moment gelezen moet worden. Niet elke dag een paragraaf maar alles achter elkaar. Wanneer we het geheel in één keer lezen, valt misschien wel op dat op verschillende plekken, deze brief een reactie is van Paulus naar de gemeente in Korinthe toe. Een reactie op een de brief die, blijkbaar, naar hem geschreven is door de gemeente zelf. In 1 Korinthe 7:1 staat bijvoorbeeld al: Wat nu de dingen betreft waarover u mij geschreven hebt. Vanaf dat punt haalt Paulus verschillende thema’s aan waar blijkbaar vragen over gesteld zijn en advies gevraagd werd. Ik neem jullie even een stukje mee in gedachte. Stel je voor, je woont in Dublin of bent er toevallig op vakantie. Je bent als persoon de Griekse en Hebreeuwse taal machtig. Dan zou je je bevinden in een situatie waarbij een bezoekje aan het Chester Beatty Library erg leerzaam zou zijn. In dit museum beschikken ze namelijk over vele oude originele bijbelstukken/brieven. Zo ook enkele delen van de brief aan Korinthe. Als je dan, met al je Griekse en Hebreeuwse kennis, zou kijken in de eerste brief aan Korinthe, dan zou je wellicht kunnen ontdekken dat deze brief geciteerde delen bevat. Oftewel Paulus haalt stukken naar voren welke komen uit een brief met vragen gestuurd aan Paulus. Wat nou als we ontdekten dat het stuk 1 Korinthe 14:34-35 een citaat is. Dit stuk zou dan als het ware tussen aanhalingstekens staan. (Ik schrijf als het ware want ik lees geen Grieks en weet niet of ze aanhalingstekens gebruiken hiervoor of andere slimme manieren hebben om te citeren.) Nu blijkt dat er vele geleerden dezelfde conclusie getrokken hebben op basis van de oude geschiften. Het is een soort vraag en antwoord brief. Direct na vers 35 staat dan misschien wel de reactie van Paulus op dit stukje brief. Mijn vrije interpretatie hiervan is als volgt: Ben je nou helemaal gek geworden?! Als iemand echt denkt van God te kunnen horen en hem te kennen laat hem dan deze conclusie die ik jullie geef beoordelen en ontdekken dat wat ik zeg bij Hem vandaan komt. Probeer juist veel te profeteren in de kerk en spreek in klankentaal. Verhinder daar niemand in. Kom samen ter opbouw van elkaar, alleen doe dit wel op een manier waarbij alles op een normale, goede en gestructureerde manier gebeurt. Als we kijken vers 33 en 40 zien we dat in sommige vertalingen deze 2 verzen erg veel op elkaar lijken. Je zou dit kunnen zien als een afsluiting of concluderende tekst na een reactie van Paulus op een specifiek thema. De verzen 34 -35 spreken deze concluderende vers 40 en verzen 36-39 indirect tegen. Het zou wat vreemd zijn als Paulus zichzelf in de brief, en andere brieven naar gemeentes, tegen spreekt. Terug naar ons punt 'niet mogen spreken' ben ik benieuwd hoe jullie over mijn volgende gedachtegang denken: In Lukas 2:36 wordt er gesproken over de profetes Anna. Een de roeping van een profeet of profetes is de gelovige toe te rusten om God zijn stem te verstaan (Efeze 4:11-12). Ik vraag me af: ‘Hoe kan je mensen toe rusten als je niet in de gemeente mag onderwijzen of spreken wat je van God ontvangt om door te geven?’ We zouden zelfs een essentieel deel van het fundament gaan missen wanneer we vast blijven houden aan het principe dat vrouwen niet mogen onderwijzen of in een bediening mogen staan. Stel je voor dat God een Apostel aanstelt. In dat geval zijn de meeste mensen het er over eens dat dit de fundatie van de kerk is (Efeze 2:19-21). De apostel is een bediening/roeping welke de hoogste vorm van autoriteit dient te verantwoorden tegenover God zelf. Als er nu een vrouw als een apostel aangesteld kan zijn, door God, met dus de hoogste gradatie van autoriteit welke men dient af te leggen tegen over God. Zou het dan mogelijk zijn dat God juist groot voorstander is van vrouwen op verschillende plekken van autoriteit en leiderschap? Wanneer een vrouw een apostel zou kunnen zijn, zou een profeet dan ook kunnen? Zou een evangelist ook kunnen of is dat dan ineens niet realistisch? En een leraar of herder? Oftewel: als een vrouw aangesteld door God een apostel kan zijn, is er dan een hokje te bedenken waar wij als mensen bezwaar tegen kunnen maken? Mijn ‘logische’ antwoord zou zijn: Nee dat hokje is er niet. Laten we nu eens kijken naar Romeinen 16 en dan specifiek vers 7. Doe ook de groeten aan Andronikus en Junia, mijn landgenoten, die samen met mij gevangen hebben gezeten. Zij zijn uitstekende apostelen en geloofden al eerder in Christus dan ik. Hier benoemt Paulus 2 apostelen welke zelfs al eerder in Christus geloofde dan Paulus zelf. De naam Junia (Strongs G2458) is een vrouwelijke naam welke in de Romeinse tijd enkel aan vrouwen gegeven werd. Waarom alleen aan vrouwen? Deze naam is afgeleid van Juno. De Romeinse goddelijke vrouw van Jupiter. Tja, zal ik dit argument nog verder uitdiepen? Ik denk dat mijn conclusie duidelijk is na deze 3 blogs en Bijbelverzen bekeken te hebben en hoop ik van harte dat jullie deze bijbelverzen en interpretatie in overweging willen nemen. Mijn conclusie, en ik nodig jullie uit dezelfde te accepteren en proberen uit te leven is: ‘dat God vrouwen juist roept voor posities in leiderschap! Laten we dit ook eren en hier geen onduidelijkheid in zaaien als Christenen onderling!’
Michiel van Engen